18 października....

Za około dwa tygodnie, jak co roku obchodzić będziemy Dzień Zmarłych...Chciałbym podzielić się refleksją, która dla mnie jest oczywista, ale jak to w życiu bywa, człowiek zawsze ma jakieś pytania i wątpliwości, choć tych drugich jest znacznie mniej. Ale może się mylę....? Niektórzy określają to miejsce jako Niebo, inni Krainą Wiecznych Łowów, jeszcze inni dodają, że panuje tam prawda, dobro, piękno...Często spoglądam w niebo, myślę, zastanawiam się, co czeka mnie po drugiej stronie, kiedy przekroczę już próg pomiędzy życiem a śmiercią i odbędę "wycieczkę" przez tunel w kierunku światła. Czy będzie to cisza absolutna, stan nieświadomości, czy dobro, które emanuje z każdego zakątka i napełnia serce radością? Nasze wyobraźnie tworzą światy i postaci materialne, dlatego tak trudno nam wyobrazić sobie to miejsce. Kiedy byłem dzieckiem, a nawet później, tworzyłem obrazy wyobraźni, świat usiany kwiatami, słońce, zielenią...Rozmawiałem też na ten temat z innymi (w tym miejscu mógłbym zamieścić słowa, które zamieściłem w swoim dzienniczku - inne spojrzenie na to, co można nazwać "przekazem z zaświatów)...Niebo - miejsce, gdzie niepodzielnie królują wspomniane wcześniej: prawda, dobro, piękno, a także sprawiedliwość, radość, miłość. Czy to miejsce zbyt wyidealizowane, aby mogło istnieć na prawdę? Ale jakie jest, dowiemy się...Z każdym dniem jesteśmy coraz bliżej rozwiązania tej zagadki...Za kilka dni cmentarze ożyją, rozbłysną blaskiem zniczy i świec. Znowu staniemy przy grobach najbliższych zatopieni w zadumie..."Przechodniu - tym, kim Wy jesteście myśmy byli, tym, kim my jesteśmy, Wy będziecie..."

                                                        P   a   p   k   i   n