"...A nadzieja znów wstąpi w nas, nieobecnych 

                                          pojawią się cienie..." 

                          

Czas Bożego Narodzenia w szczególności niesie  wiele wspomnień, te które przypominają nam wszystkich tych, którzy dzielili  z nami  radości i smutki.

Wspominamy osoby, które odeszły i nie ma ich pośród nas...Boże Narodzenie w wyjątkowy sposób nam ich przypomina...Staram się pamiętać o nich każdego dnia, ale w tym czasie szczególnie stają się obecnością w moim życiu.  Oni są, siedzą wokół stołu wigilijnego. Widzę ich, każdą postać z osobna. Widzę ich twarze, uśmiech, słyszę każdą rozmowę, poszczególne słowa wypowiadane. Dzielenie się opłatkiem, życzenia, śpiew kolęd, opowieści Dziadka, który przywoływał tradycje ze swojego dzieciństwa. One głęboko utkwiły w mojej pamięci...A potem była Pasterka i kulig z zaprzęgiem i pochodniami...i tak do późnej nocy. A jeszcze później następowała wielka cisza i błogi sen...Widzę i słyszę ich wszystkich tak, jakby  byli fizycznie obecni. Tą refleksją dzielę się dzisiaj ze wszystkimi, choć każdy z nas ma swoje wspomnienia i refleksje. Jaka szkoda, że nie mogę przekazać swoim bliskim (?) tego, co tkwi we mnie głęboko, w czeluściach, w zakamarkach mojej duszy. Jakże mało dziś zainteresowanych tym, co mógłbym przekazać. Kiedy mam okazję usiąść przy stole wigilijnym ze wszystkimi, "dzisiejszych tradycji"," jakże odmiennych, daleko oderwanych od mojej rzeczywistości, ogarnia mnie smutek. I niby jestem obecny, ale myślami gdzieś daleko stąd, w moim świecie, jakże innym od dzisiejszego. Akceptuję obecne tradycje, które nie są moimi, bo inaczej być nie może. Nie zapuszczam się w szczegóły, bo zapewne nie warto. Niech każdy  ma to swoje "dzisiejsze," takie jakie ono jest...A co do mnie - w moim życiu, w moim otoczeniu są wszyscy Ci, których tak bardzo mi brakuje, zwłaszcza w tym czasie...

Życzę pogody ducha. Pozdrawiam.

                                                                                P  a  p  k  i  n