Jesiennie....(2)

W moim świecie od dawna gości już jesień... Co prawda nie żyję pod ciężkimi, ołowianymi chmurami, bo te skutecznie rozprasza wiatr, który każdego dnia obmywa moją twarz ze wszystkich smutków i obaw o to, co przede mną.... O jesieni mówią drzewa, które tracą liście, srebrzą moja głowę przypominając o nieuchronności zmierzchu. Świat mój powoli uspokaja się, jest mniej nerwowy, choć często stresujący. Potrafię jednak zapanować na tymi emocjami i skutecznie przeciwstawiać się. Nauczyłem się odpowiednio reagować, nie poddawać się jego naciskom, a stałym bywalcem jest uśmiech i poczucie humoru. A przyczynia się do tego moja kochana wnuczka, której uśmiech mnie zniewala. To Ona własnie wiosną jest w tym moim świecie....
                                       "Ja mieszkam w Tobie, Ty mieszkasz we mnie,
                                        nasze mieszkanie jest bardzo przyjemne.
                                        I gdy czasami "wpadamy" na siebie,
                                        to gdzie jesteśmy...?
                                        Naprawdę nikt nie wie!
                                                             Bo tak jesteśmy do siebie zbliżeni,
                                                             że miedzy nami nie ma przestrzeni...
                                                             Ty mieszkasz we mnie, ja mieszkam w Tobie
                                                             i tak mieszkamy nawzajem sobie..."

    A na te jesienne dni dedykuję poniższy utwór Nataszy Marsh - "Morning Has Broken"  
                                                                                            P a p k i n