21 września...(2017)

                  Właśnie dziś obchodziła by swoje święto...
                                       "Ostatni dzień lata,
                                        jakże dziwna data,
                                       choć całkiem normalna...."

                 Jesteś mi tak bliska, choć dawno Cię nie ma...
           Zgasłaś na zawsze, pozostawiłaś po sobie w sercach                      wszystkich co Cię kochali, wielki smutek i łzy. 
                            Byłaś moim szczęściem i radością...

Tomik wspomnień w Tryptyku dla Ciebie, to wyraz hołdu i pamięci. Wszystko co związane z Twoją osobą, jest dla mnie cenne, nawet przypadkowe słowa, wierszyki. te mówiące i będące podobne do treści moich myśli. banalne w swoim zabarwieniu, kiczowate...ale zawsze stanowiące wspomnienia - to jakby rozmowa z Tobą...

"...Piszesz Kochana, że ślad na kamieniu
został zapewne, że w oka mgnieniu
minęła droga, co długo trwać miała,
że pamiętasz...choć zapomniałaś... 
Że na pytanie ludzkiej ciekawości
nie masz odpowiedzi,
że "blisko starości...(?)"
                 A mnie się w pamiętniku kartki poplątały - 
                 ta była z soboty - 
                 rozgardiasz niemały,
                 tamta z niedzieli względem wspomnienia,
                 ta z przed lat dwudziestu odnośnie kochania...
Oj działo się działo - wiesz moja Kochana,
ile radości w sercach, z wieczora lub z rana,
ileż zadumy, tudzież beztroski,
obaw i smutku, udręk miłosnych...
                Na innej kartce rząd równiutkich literek,
                bo życie składa się z prań, a także przepierek,
                na tej zaś popatrz - same bazgroły,
                bo choć ubrany jestem, czuję się gołym
                i ciągle wracam do dnia strasznego,
                zapomnieć nie mogę, nie mogę niczego... 
Tak - czekasz na odpowiedź, jak inni czekają,
wiec co mam odpowiedzieć,
skoro całą zgrają myśli się tłoczą
w mojej biednej głowie
i choćby nie wiem co - niczego nie zrobię...!
               Tak! Spaliłem nasze wszystkie listy
               i z tego powodu czuję się "nieczystym,"
               bo to była pamiątka dla wszystkich potomnych
               mówiąca o miłości, o czasach niezłomnych
               dla naszych uczuć i miłości wielkiej,
               uleciały w niebo te nadzieje wszelkie.
Kartkom, pocztówkom, fotkom pobladłym
i łzom co spływają w ruchu ciszy
została jedyna nadzieja,
że teraz na nowo wszystko pozbieram
i pozostawię wszystko w porządku - 
zaczynam więc pisać jakby od początku...
              A w podniebnym sekretarzyku
             wyschnięte kałamarze,
             nikt nie opisuje ostatnich lat zdarzeń - 
             dyskretnie nalewam serdeczny atrament
             pisząc jak poeta,
             pióro zanurzam powoli,
             w pamięci słowo, które rozbawia,
            może czasem boli,
            wszystkie moje troski,
            przelewam na papier,
            w staranności zapisu 
            dzierżąc dostojeństwo,
            bo w człowieku najcenniejsze
            jest...człowieczeństwo....
Porządkuję bałagan narosły przed laty,
wspominam Ciebie Kochana,
swoją Mamę i Tatę
i wszystko, co związane z Twoją Krainą - 
bo moje wspomnienia o Tobie
nigdy nie zaginą...!"
                         (8 listopada 2011 r.)

                               P  a  p  k  i  n