Jesień za moim oknem...

(refleksja mijającego czasu, smutnego 
                                       i mokrego dnia)
             Jesień za moim oknem, skrzydła rozpościera,
             żal za utraconym latem żałość w gardle ściska...
            Jesień o tej porze szkicuje kolorowe obrazy,
            szarym odcieniem skrzydeł podniebnej melancholii
            siłę odbiera...
            Obrazy ludzkiej pracy, by trzymać się w pionie
            i myśleć, że warto czekać na kolejne jutro.
            Wśród zaginionych rumieńców na wietrze,
            opadłych wzruszeń, smutnych oczu,
            ostatnim liściem zawstydzonego drzewa.
           Pocieszam Cię i trzymam jesień za rękę....

Bieszczady....! Do zobaczenia za rok, chyba, że oczy poniosą mnie w inne strony, ale zawsze będę miał je w pamięci.

Bo niech ktoś powie, że nie jest to najpiękniejszy widok, jakie cieszy oczy?  Snując refleksje minionego lata, zapraszam na powtórkę, tym razem słowno-muzyczną z poniższego klipu.
Życzę mimo deszczowej pogody udanego i uśmiechniętego weekendu. Pozdrawiam.
                                                                                  P  a  p  k  i  n