Ukląkłem przed ołtarzem, aby pośród ciszy
                              wyznać grzechy swoje - 
                      myśli nikt nie słyszy prócz Boga,
                    przed którym w jednej chwili staję - 
                    o Panie, jakże ja się bardzo boję...!
                    Ile na sumieniu grzechów i swawoli,
                  jestem przygnębiony, serce bardzo boli,
                   ile razy można przepraszać Cię Boże,
                          słabym jestem człowiekiem - 
                               nikt mi nie pomoże...!
                  Więc klęczę z pokorą, której mi brakuje,
                            wyznaję wszystkie grzechy,
                                   nad sobą pracuję,
                   aby nigdy więcej już ich nie popełniać,
                     a jeśli nawet, to w sercu je zgłębiać.
                 I przychodzić tutaj, tak często jak trzeba,
                 być przy Tobie Panie i być bliżej Nieba...
                                            (marzec 2001)

Zbliżamy się do najważniejszego czasu, jakim w Wielkim Tygodniu jest

Wszystkim życzę owocnego przeżycia w skupieniu i rozważaniu Męki Pańskiej.
                                                              P  a  p  k  i  n