P  i  j  a  k...

Przyznaję to z przykrością, ze miewam różne stany - te dobre, rozjaśniające mój umysł, innym razem jakieś durnowate, które mają się nijak do otaczającego mnie świata. Jeśli dotyczy to wyłącznie mojej osoby - można wytrzymać, gorzej,jeśli zaprzątuję swój umysł kimś innym,

choćby osobą z sąsiedztwa - notorycznym alkoholikiem i ciągłymi awanturami. Zastanawiam się, jak długo można znosić taką atmosferę w swoim domu, gdy widzę kobietę płaczącą z dwójką dzieci. Ile razy pomagam Jej choćby wnieść wózek z dzieckiem na piętro lub choć na chwilę ponieść siatki z zakupami? Wtedy przychodzą mi do głowy czarne myśli i szukam wokół siebie dobrej, solidnej pałki, która choć trochę pozwoliła by zreflektować się temu draniowi... 
I znowu wróciłeś po nocy z łbem zapitym chamie,
nie zważając na tych, którzy Cię wyczekiwali,
wypatrywali z okien, czy już wracasz z pracy,
a Ty zapiłeś mordę, Ty zmoro cudaczy!
Nie przekonuje Cię żaden argument - 
jesteś dupkiem, Ty pijacka mendo,
dla Ciebie żaden honor nie istnieje,
ani honor dziecka, które w domu płacze.
Ty pogańska małpo z piekła rodem,
zakało rodziny, Ty nieudaczniku,
wszyscy w tym domu przez Ciebie cierpimy,
a najbardziej żona z dwójką dzieci.
Kiedy się skończy ta gehenna wreszcie,
czy na niebie wysokim zabrakło już Boga...?
Kiedy nastąpi spokój w umęczonym domu,
a na Ciebie spadnie jakaś większa trwoga...?
                                         (3 listopada 2017)

Można ręce rozłożyć z bezsilności, bo cóż począć? Pozostaje tylko jedno - dopóki kobieta sama czegoś nie zrobi w tym kierunku, to cóż mogą zrobić inni? Czy chodzi tu wyłącznie o pieniądze, od których rodzina jest uzależniona?

                                                                    P  a  p  k  i  n