(21) To co mi się przyśniło...

                                        W dół wiodła mnie szeroka droga aż do bramy...
                                          Przyjęto mnie życzliwie, były nawet fanfary
                                               (podobno tak witają ludzi małej wiary).
                                        Zrobiło się ciepło, wokół przesuwały się cienie,
                                                  w powietrzu czuć było nienasycenie.
                                                    Ktoś mnie objął wskazując drogę,
                                           zrozumiałem, że cofnąć się już nie mogę...

                                       Ruszyłem ciasnym korytarzem do wielkiej sali,
                                            Oni już tam byli, pewnie na mnie czekali - 
                                                   wszyscy, których skrzywdziłem, 
                                     mieli nadzieję, że poproszę o litość i wybaczenie - 
                                                   niestety, ja już się nie zmienię...
                                          Jeśli są bez winy niech rzucą kamieniem,
                                                  wszystkim im powiem szczerze,
                                                      że w niebo i piekło wierzę,
                                                             ale jest jedno ale - 
                                     nie znaczy to, że nie jestem winny wcale...(?)
                                       Orzekną pewnie, że jestem nienormalny,
                                     a ja wiem na pewno, że nie reformowalny...

                                                                                             Papkin o poranku.