(18) Pobożne życzenie...

Mój kościec nie lubi błyskawicznych zmian pogody. Reaguje szybko i boleśnie sprawiając, że poranek rozpoczyna się serią stęknięć i dziwacznymi pozycjami ciała. Mogę sobie na to pozwolić, gdyż nikt nie patrzy. Drzwi do pokoju zamknięte, jestem sam - wszystko gra.... Jestem jednak pewien, że pod spojrzeniem innych, wyprostowałbym się jak trzcinka. Ale tak nie jest. Jestem sam i pokwękując poczłapię w życie. Może ono mnie wyprostuje...? Ale, że dzień należy rozpocząć modlitwą, to proszę Pana Boga o łaski i siłę przetrwania: "Boże,użycz mi pogody ducha, abym godził się z tym, czego nie mogę zmienić, odwagi, abym zmienił to, czego zmienić nie mogę i szczęścia, aby mi się jedno z drugim nie pogmatwało. Pobłogosław Panie tym, których niechcący uraziłem słowem lub czynem, Amen...
A ponieważ dziś piękny, słoneczny dzień, pierwszy od kilku dni, niebieskie niebo i w miarę ciepło. Dobrego dnia wszystkim życzę, a sam udaję się w plener.

                                      Cierpliwie układam obraz mojego świata...
                                                    Codziennie małe radości,
                                                   to białe obłoczki na niebie,
                                   jak puzzle dopasowują kolejne dni do siebie....
                                                                       Zieleń lasu w oddali,
                                                             to goście, których odwiedzam,
                                                             pojedyncze, kolorowe kwiatki,
                                                              to wspomnienia mojej matki.
                                  Duży dąb z lewego boku,
                   to ten, który w życiu dotrzymuje mi kroku, 
                           a pod drzewem dwa żołędzie - 
                                       dębowe dzieci.... 
                                                            Na dole układanki widać szarą rzekę,
                                                                            to smutki i żale,
                                                                    choć nie chcę ich wcale.
                                               Prawy bok nie zostanie ułożony,
                                                 to miejsce dla dębowej żony...
                                                          Puzzle nie pasują,
                                                 ich kształt ciągle się zmienia,
                                                              a to oznacza,
                                                 że nie jestem do ułożenia...

                                                                               P a p k i n